Rozdział 22

Dzisiejszy dzień spędziliśmy w łóżku rozmawiając, przytulając się, śpiąc czy wygłupiając się. Nie chciało nam się dziś nic robić.
Gdy wstałam aby zrobić coś do jedzenie ktoś zapukał do drzwi zdziwiona spojrzałam przez wizjer, ale nikogo nie było, otworzyłam drzwi i zobaczyłam, że na schodach leży koperta zaadresowana do Mnie.
Usiadłam na kanapie i otworzyłam ją, momentalnie zrobiło mi się słabo, to był list od Adama.
- Ash! – zawołałam spanikowana
- Co się… - gdy zobaczył moją minę i list w ręce od razu wiedział, że stało się coś złego.
- Adam – powiedziałam dając mu list do przeczytania.

Kochana Moja
Mam nadzieje, że u Ciebie wszystko w porządku, nie mogę przestać o Tobie myśleć, od dłuższego czasu mam ochotę podejść do Ciebie przytulić się, pocałować. Mam nadzieje, że ten chłopak to taki chwilowy. Wiem, że zrobiłem Ci krzywdę i chce ją naprawić. Kocham Cię i obiecuje, że za niedługo będziemy razem i będziemy żyć długo i szczęśliwie.

Twój Adam 

- Musimy to zgłosić na policje.
- Będę musiała im o wszystkim powiedzieć.
- Paulina, On jest chory! Zobacz co On napisał.
- Skąd On wiedział, że ja tu jestem?
- Napisał, że od dłuższego czasu ma ochotę podejść do Ciebie, oznacza to, że On cię śledzi.
- Nie mogę tu zostać, musimy powiedzieć to El, nie chce jej w to wplątywać.
- Przeprowadź się do Mnie, zrobimy to w nocy.
- Teraz naprawdę zaczynam się bać.